Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Say You Swear”

“Nie bój się upadku, ale życia, które wynika z tego, że nigdy nie skakałeś.”

[współpraca reklamowa z @flow_books ]

“Nigdy nie sądziłam, że dostanie tego, czego od zawsze chciałam może być bardziej bolesne niż samo pragnienie i świadomość, że nigdy nie będę tego mieć. Nie ma niczego pomiędzy.”

“Say You Swear” książka z piękną okładką, pięknymi rysunkami, ale czy i historia była równie piękna? Nie dla mnie.

Po tych wszystkich pozytywnych recenzjach i płaczu na stories oczekiwałam, że i mnie chwyci za serce. Tak się nie stało, a ja najwidoczniej muszę przestać się tym sugerować. Ba! Muszę również z przymrużeniem oka patrzeć na recenzję z goodreads, bo dzięki tej wysokiej nocie też się nią zainteresowałam. Wydaje mi się, że już po recenzjach do “Złodziej mego serca” powinna mi się zapalić czerwona lampka… najwidoczniej muszę zainwestować w dobry radar.

“Say You Swear” miała w sobie motywy, które lubię i które mogłyby sugerować lekką, bardzo przyjemną historię w odbiorze i taka faktycznie na początku była, natomiast później pojawiły się schody, głupie zachowania i postępowania, które doprowadzały mnie do frustracji.

W tej historii mamy tak naprawdę trzy główne postacie. Powiedziałabym nawet, że mimo wszystko był tutaj emocjonalny trójkąt. Tym postaciom brakowało głębszego rozwinięcia emocjonalnego. Brakowało w nich życia…

Chase to postać, która bardzo mnie irytowała. Był chodzącym red flagiem.

Noah, to była naprawdę dobrze skonstruowana postać. Samotny i nieco zagubiony. Sam na świecie z kochającą go mamą. Mamą, która była dla niego wszystkim. Idealny chłopak z sąsiedztwa.

I Ari… postać, która tkwi w zawieszeniu pomiędzy tym, co narodziło się przez lata, a tym, co pragnie serce. Pragnęła być chciana, kochana i rozumiana.

Mój największy zastrzeżenia do tej historii?

• To grubość tej książki, bo ona naprawdę jest za długa i czasami mnie nudziła, nie działo się tutaj nic specjalnego.

• Rozdziały były w dziwny sposób urywane. Urywane w angażujących momentach i doprowadzające do dezorientacji. Brakowało w nich łącznika. I wydaje mi się, że możecie sobie wyobrazić moje zdezorientowanie, kiedy np. dziewczyna po pewnej sytuacji wyjeżdża z wakacyjnego domu i nagle jest przeskok w czasie - 3 tygodnie po rozpoczęciu semestru, gdzie główna bohaterka jest załamana… Jakby…
*
• Ostatnie około 150 stron, w których pojawiło się wszystko. I to było naprawdę niepotrzebne. Wydaje mi się, że ta końcówka miała być emocjonalna i cóż… Nie dla mnie.
*
A dialogi? One chwilami brzmiały tak infantylnie... Brakowało im głębszego zaangażowania.
Natomiast jeśli chodzi o same relacje pomiędzy bohaterami, to brak komunikacji odgrywał tutaj największą rolę. Brak konfrontacji, brak jakiejkolwiek asertywności.
*
Nie spodobał mi się także zamysł autorki na wplecenie problemów niektórych członków z paczki. Dlaczego? Dlatego, że te problemy nie zostały w jakikolwiek sposób przybliżone ani rozwinięte. Dodatkowo przez ten zamysł miałam problem z rozróżnieniem, kto jest kim. Jeśli ten cały zabieg miał być zachętą do sięgnięcia po kolejny tom (jeśli wyjdzie seria), to przykro mi - nie zachęciła.
*
W tej historii najbardziej urzekła mnie mama Noah i to jakie wartości mu przekazała. Była naprawdę przeuroczą i mądrą kobietą, która pragnęła swojemu dziecku dać tyle, ile tylko mogła 🥹. Była jego motywacją, promykiem nadziei.
*
Na ten moment nie jestem w stanie napisać, czy polecam tę książkę, czy może wręcz przeciwnie. Natomiast! Widziałam bardzo dużo recenzji, które tę książkę polecają. Kto wie, może i tobie się spodoba?
*
Miłego,
Ania

“Say You Swear”

“Nie bój się upadku, ale życia, które wynika z tego, że nigdy nie skakałeś.”

[współpraca reklamowa z @flow_books ]

“Nigdy nie sądziłam, że dostanie tego, czego od zawsze chciałam może być bardziej bolesne niż samo pragnienie i świadomość, że nigdy nie będę tego mieć. Ni...

Rozwiń

Zwiń

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczarowanie. Ta historia niestety mi się nie spodobała.

Opis tej książki był bardzo interesujący, tak samo jak jej motywy i zdecydowanie nastawiłam się na zupełnie inną historię. Na taką, która mnie pochłonie, kupi, rozkocha. Nie czułam się w nią wciągnięta, a jedyne, jakie miałam poczucie, to poczucie straconego czasu.

Jeśli chodzi o kreację głównych bohaterów, to zabrakło mi ich głębszego rozwoju, a także dowiedzenia się, co działo się z nimi przez te lata.

Juliet budziła we mnie wszelkie negatywne uczucia. Postać, która dosłownie cały czas czuła się jak odpadek, w głowie wręcz wrogo nastawiona i cały czas skupiona na negatywnych myślach. Żyjąca w poczuciu beznadziejności, podporządkowująca się i nie potrafiąca powiedzieć słowa “nie”.

Luke jako jedyny w tej książce był ciekawą postacią. Jako jedyny potrafił dostrzec prawdziwość wymalowaną na twarzy. Opiekuńczy i nieustępliwy.

Brakowało mi rozwinięcia ich relacji, a przede wszystkim jej wiarygodności. Budowania uczuć, poważnych rozmów.

Oczekiwałam jakiegokolwiek zaskoczenia w tej książce, niespodziewanego zwrotu akcji i niestety. Niczego takiego nie dostałam, bo większość była zbyt przewidywalna.

Wątki, takie jak: second chance, hate/love nie zostały w moim odczuciu dobrze rozwinięte. A surferski klimat? Był bardziej odczuwalny w mojej ukochanej książce “Love Letter to Whiskey” (swoją drogą bardzo polecam).

A zastosowanie osi czasowych do tej historii w zasadzie nic nie wniosły. Bohaterowie byli tacy sami z tym, że dorośli i z takimi samymi problemami. Czas tutaj niczego nie uleczył. Nic nie wniósł oprócz przemilczanych odpowiedzi.

Mnie niestety ta książka nie porwała, ani nie zachęciła do sięgnięcia po (zapewne niezobowiązującą) kontynuację i bardzo tego żałuję.

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczar...

Rozwiń

Zwiń

“Kanadyjczyk”

[współpraca reklamowa @_bezwstydna]

“Życie w przeszłości boli, poza tym nie jesteś w stanie jej zmienić. Żyj teraźniejszością, bo jej możesz nadać taki kształt, jaki chcesz.”

Jedna melodia
i trafne słowa.

Jeden krok naprzód i
złamane obietnice,

a z nimi?

Te piękne oczy,
głos i…
szeptane czułe słowa.

Ona była piękną rzeczywistością,
a on “Bestią” w zaczarowanym mentalnym piekle.

Pozory.

O pięknej miłości, w której przeszłość pozostawiła niewyleczone blizny.

Ta książka trafia w najmniejszy zakamarek mojej zepsutej duszy, która już dawno została skazana na potępienie. Rujnuje i jednocześnie ulecza, dając jej ulgę.

Ta książka niesie ze sobą wiele wartości, refleksji i pięknych uniesień. Ta książka to doświadczenie spisane na kartach powieści, która ma dla mnie szczególne znaczenie. Ta książka niesie w sobie historię miłości, której było przeznaczone się spotkać.

W tej historii mamy trzech głównych bohaterów.

Uwierzcie mi… w jednym się zakochałam jak tylko poznałam jego imię i wygląd, który jest moją totalną słabością, a gdy poznałam drugiego? Próbowałam razem z Ritką (@zaczytana_rita) namówić Baśkę do mordu i jak zapewne się domyślacie (a może i nie) - nasze prośby NIE ZOSTAŁY SPEŁNIONE. A miałyśmy taki piękny ogrodowy plan…

Drea to postać, która podczas tworzenia tej historii nieraz mnie denerwowała, jednak w późniejszym czasie została ona przekształcona w piękną postać, którą naprawdę da się pokochać i aż masz ochotę się z nią zaprzyjaźnić. Piękna, inteligentna, silna, uparta i o niesamowitej determinacji. To jest postać, która w swoim życiu przeżyła stratę. Stratę najukochańszej jej osoby na świecie. Jej bratniej duszy, która nauczyła ją wartości, miłości i wielu innych piękności.

“- Czy ja jestem rzeczywiście dziwna?
- Drea, nie jesteś dziwna. Po prostu jesteś sobą i bardzo dobrze, bo niby kim innym miałabyś być?”

I właśnie ta piękna dusza pragnęła, aby Drea żyła pełnią życia. Spełniała marzenia i dążyła do tego, czego, tylko by zapragnęła.

Pragnąca prawdziwego uczucia,
psychicznego połączenia.
*
Poznać,
doświadczyć,
oddać się temu całą sobą.
*
Pragnęła, aby ktoś o nią zadbał.
Kogoś, kto ją zaakceptuje.
*
A muzyka? Wybudziła ją z otępienia.
Nadała sensu, a ona pragnęła zmian.
*
Aż w końcu natrafiła na kogoś znaczącego w jej życiu. Kogoś, kto krążył w odmętach mroku i pojawiły się w nim małe tlące się światełka dające nadzieję.
*
A wystarczyło tylko dostrzec…
*
Coś niezapomnianego,
Coś nadzwyczajnego.
*
Ona jego ukojeniem…
*
On… o pięknym i poharatanym sercu, żyjący w poczuciu winy. Skrzywdzony i naznaczony psychicznymi i fizycznymi bliznami. Poniżany i pogardzany. Pełen troski, widzący i dostrzegający najmniejsze szczegóły. Mający życie bez żadnych uniesień, a jednak mający na barkach odpowiedzialność i niekończące się poczucie winy. Samotny i zmęczony życiem, któremu w pewnym momencie zabrakło sił by walczyć o siebie, a tym samym skazując siebie na cierpienie. Na szarą egzystencję.
*
Coś nieokiełznanego,
podniecającego.
*
Sceny w tej książce… sceny napisane przez Baśkę zaliczyły ogromny progres, jeśli chodzi o ich stworzenie. Są gorące, rozpalające i są najlepiej napisane spośród wszystkich tych, które do tej pory poznałam w jej książkach.
*
Oczy pełne tęsknoty,
serce bijące w nierównym rytmie.
*
Pocałunki pełne pasji.
*
Ta książka ma piękną i zakazaną miłość. Miłość, która nie jest oparta tylko na fizycznych aspektach, gdzie pożądanie jest jej integralnym punktem. Tutaj jest piękna miłość na tle emocjonalnym. Najważniejszej miłości, w której masz wsparcie, poczucie bezpieczeństwa.
*
Bez strachu.
Bez lęku.
Bez wstrętu.
*
Relacja, w której słowa i gesty miały znaczenie. Chociaż… nawet milczenie wypowiadało więcej, niż tysiąc słów, i to było naprawdę piękne. Relacja pełna wsparcia, szczerości i wzajemnej potrzeby.
*
Ta historia pokazuje przede wszystkim, że każda każdy związek/miłość ma rację bytu. Pokazuje, że więź może wytworzyć się w każdej chwili.

Baśka pięknie oddała w tej historii emocje i uczucia, które głęboko drzemią w bohaterach, a także jak potrafią wpłynąć na nich samych. Ta historia jest mi naprawdę bardzo bliska. Miałam związek na odległość i wiem jakie uczucia się pojawiają. Wiem, ile taka relacja kosztuje emocji, gdybań (nie polecam) i jak to jest, kiedy spotykasz się ze swoją ukochaną osobą po dłuższym czasie. I jeszcze ta łódka, która mnie totalnie zaskoczyła w tej książce. Łódka, która ma dla mnie ogromne znaczenie. Łódka, która od 8 lat jest ze mną na ciele i dryfuje sobie przy każdym jednym poruszeniu kością. Była moim początkiem na nowy rozdział. Na zmiany w moim życiu.
*
Ta historia nie jest wypchana jakimiś spektakularnymi zwrotami akcji i od razu napiszę, że to nie jest na minus. To jest na ogromny plus, bo tutaj każde wydarzenia mają swój sens, powiązanie z poprzednim, a może i nawet z następnym. Ta książka przedstawia toczące się życie i jak pewne decyzje, czy nawet czyny mogą wpłynąć na nas samych, na innych i jak pewne wydarzenia, które z nich wynikają i niekiedy do czegoś niedobrego, lub nawet może wręcz przeciwnie - doprowadzają.
*
Tutaj został także delikatnie poruszony temat uprzykrzania życia w młodzieńczym i dorosłym życiu. Jak bardzo czyjeś zdanie może kogoś zranić. Jak bardzo, może to doprowadzić do tego, że twoje poczucie obniża się prawie do zera… Jak bardzo plotki, przyklejane łatki mogą krzywdzić i zasiać w głowie wątpliwości. BA! Przekonać swoją głowę, że mają rację... A co najważniejsze? To w tym wszystkim mieć przy sobie kogoś, kto przez ten tłum insektów cię przeprowadzi i pokaże im, gdzie jest ich miejsce. Właśnie to jest najpiękniejsze… że w momencie, kiedy potrzebujesz wsparcia, może pojawić się obok ciebie ktoś, kto może kroczyć razem z tobą, nawet jeśli dawno się poddałeś albo nie masz siły na to, by piąć się do przodu.
*
Baśka po raz kolejny w swojej historii udowadnia, że rodzina ani więzi nie definiują.

Bo rodzina… nie powinna ranić, podcinać skrzydeł, dokładać zmartwień, a także nie powinna zazdrościć. Bo rodzina to ludzie, którzy pragną twojego szczęścia, dobra, są przy tobie i nie traktują cię jak najgorsze gówno.
*
Ta historia daje drobny dreszczyk niepokoju tajemnice, które są w niej zawarte - pragną rozwiązania. Dla mnie zaskoczeń nie było, bo ja już czytałam tę historię wiele razy, także sami rozumiecie. Natomiast! Mam nadzieję, że kogoś z Was zaskoczy ta historia, a tajemnice czy intrygi drzemiące gdzieś w środku będą dla Was ciekawym zagraniem, a może i nawet zaskoczeniem.
*
Ta książka ma wiele pięknych momentów, które sprawiają, że w oczach robią się szklanki i zaczyna boleć serducho, a także potrafi wywołać rumieńce na policzkach.
*
To jest pełna doświadczeń historia, która miała w sobie przygodę życia. Przygodę, która pragnęła pogodzenia się z przeszłością i z trudnymi emocjami, które zżerały od środka. Pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych.
*
Historia o pokonywaniu i przestaniu się bać własnych lęków i ryzyku, które w każdej chwili może się opłacić, o ile spróbujemy zrobić krok naprzód. O życiu pełnią życia i czerpaniu z niego tyle ile tylko się da.
*
Historia pełna nadziei, walce z własnymi słabościami, która uświadamia, że należy skupić się na tym, co jest tu i teraz. Dbać o to, co się ma i może się mieć wszystko, jeśli tylko tego zapragniesz i na to się otworzysz.
*
Czuję się psychicznie wypluta, a po jej odłożeniu czułam się tak, jakbym była po całodziennym płaczu. Kocham tę książkę i dziękuję Ci Basiu, że mogłam ci towarzyszyć podczas jej tworzenia 🖤.
*
Historia, w której piękne róże rozkwitają, a ostre kolce odpadają. O pięknej miłości, którą wystarczy dostrzec, otworzyć się na nią i zrozumieć. O miłości, w której nie tylko się bierze, ale i daje coś od siebie.
*
A ja? Czekam na mojego psychola (btw od razu ostrzegam! Proszę nie rościć sobie do niego praw XD)
*
Trzymajcie się i dbajcie o siebie 🖤

“Kanadyjczyk”

[współpraca reklamowa @_bezwstydna]

“Życie w przeszłości boli, poza tym nie jesteś w stanie jej zmienić. Żyj teraźniejszością, bo jej możesz nadać taki kształt, jaki chcesz.”

Jedna melodia
i trafne słowa.

Jeden krok naprzód i
złamane obietnice,

a z nimi?

Te piękne oczy...

Rozwiń

Zwiń

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Skrzywdzeni.
Uzależnieni.

Jeden dzień,
jedna chwila,
jeden mały szept,
nowa rzeczywistość.

A on? Rozwiązaniem na wszystkie kłopoty, do których doprowadził.

“Burdel w mojej głowie.” Spodziewałam się większego rozpierdolu (wybaczcie, ale to słowo najlepiej opisuje to, co mam na myśli), ale i tak jestem bardzo zadowolona z tej historii.

Ten, kto widział moją relację ten wie, że mój mózg dostał zwarcia podczas czytania i musiałam zacząć czytać od początku. Pewne fakty wywołały we mnie zdezorientowanie, po tym jak uświadomiłam sobie co jest Winter. Ale to nic… potrzebowałam tłumacza na zakończenie książki, bo w mojej głowie zrobił się bałagan i nie potrafiłam ogarnąć, co tam się zadziało. Możecie sobie wyobrazić mój mindfuck na zakończeniu xd.

Kreacja bohaterów? Tych skrzywdzonych? Genialna.

Kim są? Dla kogo żyją?

“Chciałem tylko stać się niewidzialny.”

Krzywdzony, okaleczony i naznaczony fizycznymi i psychicznymi bliznami.

“Mogę ukryć się tam razem z tobą?”

Damon… intrygant i zaborczy manipulator o strategicznym myśleniu XD. Może i nawet socjopata. Jego ból leczyło robienie innym krzywdy. Jednak to, co się z nim działo, to jaki był… Każdy z nas jest kowalem własnego losu. Możemy się ukształtować w każdej chwili, zmienić swoje postępowanie, ale czy on mógł? Mając takiego ojca (pominę epitety cisnące się na język)? Matkę (której miałam ochotę coś zrobić…). Tkwiący w bagnie ze zniszczoną głową. On… walczący z przeciwnościami.

“ - Czego chcesz?
- Dokończyć to, co zaczęliśmy.”
*
Bez taryfy ulgowej,
bez utraty nadziei.
*
A jednak świat stawał się piękniejszy, kiedy mógł ją obserwować.
Wymierzane kroki, szczęście na twarzy.
Piękno w każdym calu.
*
A jej świat był spokojniejszy, kiedy mogła usłyszeć bicie jego serca.
*
Winter to wojowniczka. Może i nie rozumiałam jej pewnych decyzji, czy jej myślenia w pewnej sprawie, ale podziwiałam ją. Chciałam, chociaż na chwilę się wczuć w jej postać i wiecie co? Nie potrafiłam. Kolory mnie nie otaczały, głosy nie wybrzmiewały, wspomnienia się nie pokazywały, a u niej? Tak. Taniec był jej wolnością. Pragnęła być normalnie traktowana, a nie jak porcelanowa laleczka, która w każdej chwili może się stłuc. Czuła się żałosna, wybrakowana i gorsza.
*
Czy ona była bohaterką bez perspektyw i możliwości? Nie. Myślę, że nie każdy miałby taką siłę zaparcia i motywację do działania co ona. I to mi się w niej bardzo podobało. Jak pragnęła zaznać “normalności”.
*
Kolory wywoływały emocje.
Wspomnienia.
Doznania.
*
On niezapomniany. Pragnący podarować nowe wspomnienia.
*
Pragnął jej cierpienia i czegoś dobrego.
*
Pragnął skrajnych emocji i jej.
*
Tęsknił za chwilami, w których…
*
“Nic nie było kłamstwem.”
*
Uczucia były rozpalające. A więź odczuwalna, nawet jeśli krążyła w niej nienawiść. Stworzeni i przeznaczeni dla siebie. Razem odszukiwali drogę, w której ciemność miała swoje własne promyki i chwile, w których mogli być sobą, wyrazić siebie i żyć w zgodzie ze sobą. Bez oceniania, bez ograniczania. W pełni szczęścia.
*
Pomiędzy nimi było burzliwie, chaotycznie, ale i intensywnie. Sceny były pełne wzajemnej pasji i nienawiści, które potęgowały uczucia.

Wydaje mi się, że historia Damona i Winter była dużo lepiej napisana od poprzednich. Ta książka była dopracowana i lepiej zobrazowana. Tutaj z miejsca przeniosłam się do ich historii i czułam się zaangażowana, a najmniejsze drobne gesty wywoływały ekscytację.
*
W tej książce się dzieje. Jest chaotycznie, uzależniająco i pochłaniająco do szpiku kości. Kryją się tutaj tajemnice, nieznane odpowiedzi i chęć ich rozwiązania i poznania. A każda z tych części z serii Devil’s night łączy się ze sobą. W mniejszy, czy w większy sposób.
*
Jest dramatycznie, ale i klimatycznie. Jest niepokojąco, intensywnie i wciągająco od pierwszych stron. Klimat tej historii, zresztą, jak i poprzednich dwóch tomów jest świetny.
*
A ta historia?
Jest odkupieniem.
Walką o marzenia, spełnienia oraz zaakceptowanie siebie
i kogoś innego takim, jakim się jest.
*
Historia jest pełna zwrotów akcji, może i niektóre sceny były zbyt oczywiste, ale zdarzały się również takie, które mnie zaskoczyły.
*
To jest historia, w której…
zemsta i miłość grają pierwsze skrzypce.
Intrygi są tkane siecią i zastawiają pułapkę na swoją ofiarę.
*
Przebaczenie było jednym z ważniejszych elementów tej historii, żeby zrobić krok naprzód. W stronę miłości, własnego szczęścia i spełnienia, a także życiu w zgodzie ze sobą..
*
A ja? Nie mogę się doczekać, aż poznam historię Willa. Mam nadzieję, że jego postać, która jest chodzącym wrakiem mnie w sobie rozkocha.
*
Miłego,
Ania

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Sk...

Rozwiń

Zwiń

“Podróż z tobą”

“To dar mieć kogoś, kto w ciebie wierzy, zwłaszcza gdy samej ci tego brakuje.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwohype]

Dwie historie zmieniające się w jedną.

“Rzecz bratnich dusz, nić łącząca dwoje ludzi, odleglejsza niż śmierć, dłuższa niż na zawsze.”

Jeśli nie masz oczekiwań względem tej książki, to możesz miło spędzić przy niej czas. Ja niestety po przeczytaniu opisu miałam i cóż…

Ta książka może być…

Idealna na wieczór do zrelaksowania.

Bez zobowiązań,
bez większego zaangażowania.

Początkowa historia zapowiadała się świetnie, natomiast później mój entuzjazm opadł i żałowałam, że w pewnym momencie relacja głównych bohaterów stała się najważniejszym elementem tej historii.

Noelle, to postać, która opłakuje stratę babci, z którą była bardzo związana. Jest bez pracy i zawieszona w życiu bez celu, perspektyw na przyszłość. Pod koniec historii denerwowała mnie jej hipokryzja oraz celowe zatajenie prawdy o swoim życiu.

Theo… brakowało mi trochę o nim informacji oraz zagłębienia się w jego rodzinne relacje, przeszłość. Myślę, że jego perspektywa dużo by tutaj dała.

To co się działo między nimi? Rywale z liceum, w której każde z nich było dla siebie skrytą motywacją, a jednak każda próba rozmowy kończyła się flirtem? Rozumiem wspólną przeszłość, jednak coś mi tutaj nie zgrało. Brakowało mi głębszych rozmów, interakcji oraz realnej emocjonalnej więzi.

Żałuje, że nie pojawiło się tutaj, chociaż kilku retrospekcji z okresu liceum.

Nie spodobały mi się tutaj okrojone opisy krajobrazów, które według mnie były ważną częścią tej historii. Nie zrozumcie mnie źle, nie miałabym do tego żadnego “ale”, gdyby nie to, że nasza główna bohaterka i opisowy Paul mieli wspólną pasję - fotografię. Gdy wyjeżdża się zwiedzać pewne punkty, to chce się uchwycić jak najpiękniejsze widoki - tym bardziej, jeśli chce się z tym wiązać przyszłość.

Brakowało mi tutaj przełomowych elementów i jakiejś znaczącej akcji, która mogłaby minimalnie zasiać niepokój w mojej głowie. Dynamiki, której tutaj po prostu zabrakło.

Najbardziej w tej książce podobał mi się dziadek Paul (który skradał serce) i aura, jaką się otaczał, a także listy babci głównej bohaterki. To było naprawdę przyjemne i dobrze rozegrane, jeśli chodzi o powiązanie z całą podróżą i poznaniem tajemniczej historii.

Pomimo pewnych elementów, które mi nie do końca przypadły do gustu, to na swój sposób historia była urocza.

To jest historia o poszukiwaniu drogi do własnego szczęścia, walkę o siebie i wiarę we własne możliwości i umiejętności. Porusza temat straty i pogodzenia sobie z nią, a także czerpaniu z nich tego, co najcenniejsze i najpiękniejsze - pamięć i dobre wspomnienia.

Do następnego,
Ania

“Podróż z tobą”

“To dar mieć kogoś, kto w ciebie wierzy, zwłaszcza gdy samej ci tego brakuje.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwohype]

Dwie historie zmieniające się w jedną.

“Rzecz bratnich dusz, nić łącząca dwoje ludzi, odleglejsza niż śmierć, dłuższa niż na zawsze.”

Jeśli nie masz o...

Rozwiń

Zwiń

“Satan’s Affair”

[Q] Idealny dark, który mógłby się okazać świetną dobranocką?

“Nie da się uciec przed swoim losem. O to właśnie chodzi w przeznaczeniu - nawet gdy próbujesz go uniknąć, i tak cię odnajdzie.”

Myślałam, że “Satan’s Affair” będzie idealnym wyborem. I najwidoczniej muszę przestać za wiele myśleć…

Teraz po przeczytaniu mogę napisać, że cieszę się, że w momencie, kiedy miałam okazję kupić tę książkę, okazało się, że zabrakło mi około złotówki na jej zakup 🛐🛐🛐.

Osamotniona, przestraszona, zagubiona…

Sibby…

i jej czterej giermków przedstawiają…

Ona wymierzająca na swój sposób “sprawiedliwość”.

W HA Sibby pokochałam od razu. Natomiast tutaj? Jej “historia” nie wywołała we mnie absolutnie żadnych emocji oprócz rozbawienia na aktach zbrodni.

Tutaj postać Sibby za wiele się nie różni. I okej, jak najbardziej rozumiem, że po 233 stronach nie można oczekiwać zbyt wiele, ale! Krótki dark, który cokolwiek wywołuje? “Never King” Nikki St. Crowe. Książka licząca 232 strony - posiada historię i wzbudzającą ciekawość, której tutaj zabrakło. AMEN.

I w porządku, poznałam okruszek przeszłości Sibby, która w zasadzie nie przedstawiła zbyt wiele, ale…

Czy to było coś zaskakującego? Nie.
Czy jej zdiagnozowana choroba była dla mnie zaskoczeniem? Nie.

A Giermkowie? Czy mogę poprosić o wymazanie pamięci? Moje wyobrażenie było zupełnie inne…

Oczekiwałam czegoś innego.
Czegoś zachwycającego.
Czegoś zaskakującego.

Czy to dostałam? Nie.

Czy uważam, że tę nowelkę należy przeczytać przed zapoznaniem się z HA? Nie.

Dlaczego? Dlatego, że ta nowelka może zniechęcić tych, którzy nie mieli jeszcze okazji poznać serii Cat and Mouse Duet.

Moje zdziwienie? Scena z Haunting Adeline. Myślałam, że tutaj pojawi się coś znacznie innego. Coś, czego nie pojawiło się w głównym tomie. Cóż.

Nowelka została przedstawiona powierzchownie i zabrakło tutaj emocji. Fabuła wywoływała rozbawienie i poczucie znużenia. A słodki nektar? Do teraz wywołuje we mnie mdłości.

Czy ta historia miała zszokować? Słowo klucz - miała.

Także tak…

Miłego,
xoxo

“Satan’s Affair”

[Q] Idealny dark, który mógłby się okazać świetną dobranocką?

“Nie da się uciec przed swoim losem. O to właśnie chodzi w przeznaczeniu - nawet gdy próbujesz go uniknąć, i tak cię odnajdzie.”

Myślałam, że “Satan’s Affair” będzie idealnym wyborem. I najwidoczniej muszę p...

Rozwiń

Zwiń

“Raphael”

“Ciężkie życie postarza duszę, nawet jeśli ciało zachowuje młody wygląd.”

Na początku zaznaczę, że ta książka nie jest dla każdego. Pojawia się w niej pedofilia, gwałty, wampiryzm kliniczny, przemoc, wykorzystywanie, asfiksjofilia, śmierć, tortury.

Poglądom religijnym? Robię papa.

Jeszcze tylko dodam, że książek Tillie, zwłaszcza Raphaela i Chorych Śfirusów nie należy czytać w trakcie jedzenia. Zaufajcie mi. Nie róbcie sobie tego.

Potrzebowałam przeczytać mocniejszej książki takiej, która mogłaby się okazać dla mnie zaskoczeniem i bang... na salony wjeżdża Raphael, który mnie oczarował. Ta książka była bardzo dobra, z czego się nie cieszę, bo to oznacza, że chciałabym mieć książkę w papierze, a mój stan konta ponownie ucierpi. RIP pieniążki.

“Na początku…”

“Siedmiu chłopców, w imię Boga, uwięziono pośród okrucieństwa i wiecznej nocy.”

Coś zmienionego,
coś utraconego,
coś dziecięcego,
coś złamanego,
odebranego…

Umarło.

Zagubieni,
skrzywdzeni,
skryci.

I iskierka nadziei.

Oni poddający się fantazjom o najskrytszych pragnieniach, a własne fetysze? Dodawały im sił. Napędzały.

Kiedy otworzyłam nowy dokument w Wordzie początkowo nie wiedziałam, co mam napisać. Jakich słów użyć, żeby wyrazić swoje uczucia względem tej lektury. Ta książka jest nieco inna w kategorii dark, jakie do tej pory czytałam. Jedno wielkie WOW. Nie wiem jak, ale kocham umiejętności Tillie, i to jak potrafi operować swoim piórem, mózgiem, wyobraźnią. To jak przedstawia historię oraz historię miłości, która jest jednym z ważniejszych elementów tej książki. Nie jest jej głównym punktem, przynajmniej nie w moim odczuciu. Ona jest jednym z wielu i bardzo mi się to podoba. Skupianie się na wszystkim dookoła, żeby miało to sens i żeby nic nie zostało pominięte. (przepraszam za chaos)

Ta historia jest przepełniona bólem, cierpieniem, katuszami, a także uczuciami, których nigdy nie zaznali.

[cd. w kom.]

1.
Wywołuje łzy, a puste miejsce w klatce zaczyna dawać o sobie znać i chyba okazuje się, że jednak mam tam coś i próbuje wrócić na swoje miejsce, a ja myślałam, że moje serce dawno umarło. Cóż… myliłam się.
*
Kreacja postaci w tej książce jest niesamowita. Nie tylko tych głównych, ale i drugoplanowych (pomijając moją chęć mordu). Jednym z naszych głównych bohaterów jest tytułowy…
*
Raphael, jeden z Upadłych. Upadły anioł ze swoimi specyficznymi skłonnościami i dręczony koszmarami. I wiecie co? Chciałabym zobaczyć jego tatuaże. Ten opis na jego skórze? God damn… tatuaże, i to takie piękne powinny być wskazane przy tworzeniu książkowych bohaterów. Piękny i smutny. O skrzywdzonej i poharatanej duszy.
*
I ona.
*
Maria.
*
Ona była perfekcją,
jego pokusą,
marzeniem.
*
Zakazanym owocem zerwanym z raju i zasmakowanym.
*
Uzależniającym, otulającym, zachwycającym.
*
Pięknem w najczystszej postaci.
*
Ideał.
*
Ona taka współczująca, spokojna z chęcią niesienia pomocy. Obdarowana empatią z doświadczeń i traum. Pogrążona w strachu i mająca tragiczną przeszłość.
*
A z nią?
*
Uleczenie.
*
Bardzo podobała mi się relacja Raphaela i Marii, i to w jaki sposób została przedstawiona. Relacja, w której pragnienie zdobycia zaufania było jej najważniejszym punktem. Poczucie wiary i wprowadzenia światła pośród jego mroku.
*
Fabuła tej książki została genialnie przedstawiona. Bez luk, niedopowiedzeń, bez zbędnych dramatów i głupich postępowań. Za co cenię Tillie jeszcze bardziej.
2.
Jestem bardzo ciekawa jak potoczą się losy Braci, bo uwierzcie mi... przeszli piekło, jednak to piekło i wzajemne poleganie na sobie, a z nim wsparcie zbliżyło ich do siebie. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, i to było przepiękne.
*
Widać ich miłość, mimo że jej nie czują.
Widać ich bliskość, mimo że jej nie widzą.
Widać ich poświęcenie, chociaż najchętniej zrównaliby piekło z ziemią.
*
Oddanie.
*
Każdy z braci coś we mnie wywoływał. Ciepło, którego teoretycznie nie powinno tam być? Współczucie, chęć ich przytulenia…
*
Uwięzieni w mroku,
odmierzający czas,
z chęcią wymierzenia sprawiedliwości
i wypełnieniu swoich fantazji.
*
Upadli stróże.
*
A cała historia? Wywołuje morze przekleństw, które cisną się na język.
*
Aspekt psychologiczny? Tillie to potrafi. Idealnie zobrazowała to, co dręczyło bohaterów, ich dywagacje, rozterki, wewnętrzne konflikty. Zauważyłam to już w Chorych Śfirusach, ale tutaj? Kocham to.
*
Ta książka zabiera w otchłań mroku, w której rządzi ból, nienawiść, obrzydzenie do samego siebie. Historia, w której jest braterstwo, wzajemne oddanie, niekończąca się nadzieja i miłość, jakiej wcześniej się nie znało. A emocje, jakie mną targały w tej książce? Były przeróżne. Przygniatały mnie.
*
Fascynująca i hipnotyzująca.
*
Wciągająca i pochłaniająca.
*
Historia o skrzywdzonych bohaterach, którzy szukają zemsty.
*
Kocham pióro Tillie i mam nadzieję, że ta grzeszna seria zostanie u nas wydana do samego końca. Aż poznam każdego brata i poczuję ich cierpienie w ich historii.
*
Zatraciłam się w tym świecie i niczego nie żałuje.
*
“Wybacz mi, siostro, bo zgrzeszyłem.”

“Raphael”

“Ciężkie życie postarza duszę, nawet jeśli ciało zachowuje młody wygląd.”

Na początku zaznaczę, że ta książka nie jest dla każdego. Pojawia się w niej pedofilia, gwałty, wampiryzm kliniczny, przemoc, wykorzystywanie, asfiksjofilia, śmierć, tortury.

Poglądom religijnym? Robię p...

Rozwiń

Zwiń